آنچه که باید در مورد پیوند بدانیم!

پیوند زدن در باغداری های امروزی یک نوع نیاز اساسی بوده که بسیار رایج شده و مورد توجه باغداران قرار گرفته است. در گیاهانی که نمی توان آنها را با قلمه و یا پاجوش ازدیاد نمود، برای حفظ مشخصات خارجی و داخلی یعنی ژنتیکی پایه مادری، از پیوند استفاده میشود. به عبارت دیگر پیوند، تغییری در خواص ظاهری و یا باطنی پیوندک نمی دهد.
برخی ارقام مانند درختان هلو و شلیل به دلیل عمر کوتاه معمولا با پایه پیوندها، پیوند زده می شوند تا عمر طولانی تری داشته باشند.

اهمیت پیوند زدن در این است که ویژگی های خاص گیاه را بر گیاه جدید منتقل می کند؛ در واقع تاثیر مثبت این روش در تولید مثل گیاهان است.

لازم به ذکر است که پیوند معایب و محاسن زیادی دارد. از معایب این روش می توان به این اشاره نمود که پیوند زدن همیشه خواسته اصلی را تامین نمی کند و قسمتی که پیوند انجام شده حجیم شده و تطابق پایه و پیوند به خوبی رعایت نمی شود.

از محاسن پیوند زنی می توان به حفظ ویژگی یک رقم و تغییر رقم درخت اشاره نمود. البته پیوند یک حسن بسیار خوبی دارد. این حسن موجب می شود به وسیله آن بیماری های ویروسی را به خوبی تشخیص داد و بخش های آسیب دیده را ترمیم نمود. باید اشاره کرد که پیوند موجب می شود درختان کهن و مسن، جوان تر شده و باردهی مطلوب را آغاز کنند.

پیوند در درختان مسن به این دلیل انجام می‌گیرد که قسمت هوایی آن ها از بین رفته و یا فرسوده شده‌اند ولی ریشه آن ها قوی و فعال است؛ پس می توان آن درخت را به وسیله پیوند جوان کرد و این عمل را نسبت به نوع درخت تا حداکثر 5 مرتبه تکرار نمود.
در درختان مسن ضعیف که مقدار ریشه در آنها کم بوده و یا طبیعاتا قادر به جذب شیره خام به اندازه کافی نمی باشند، با پیوند کردن شاخه ریشه داری به تنه آن کمبود شیره خام را جبران کرده و قسمت هوایی چنین درختی قوی می گردد.

اگر پایه جوان باشد پس از قطع انتهای آن در محلی که پیوندک باید نصب شود، با چاقوی پیوندزنی پوست پایه را از چوب جدا می نمایند، به نحوی که پوست شکاف نخورد. این امر در پایه های جوان که پوست آنها نازک می باشد و نرمی خود را از دست نداده اند ممکن است ولی در پایه های کهن که پوست درخت چوب پنبه ای شده و سفت شده این طرز عمل مقدور نیست.

زمان ایده آل برای پیوند درخت، به نوع گیاه بستگی دارد اما اواخر زمستان و اوایل بهار بهترین زمان برای اکثر گیاهان است. در فصل بهار پس از بیدار شدن پایه و قبل از آنکه شدت جریان شیره نباتی زیاد شود و یا آنکه سرمای اول بهار مانع فعالیت سلولهای قسمت هوایی گیاه گردد، بهتر است پیوند ایجاد شود .

دومین زمان مناسب برای پیوند زدن، در فصل پاییز است. پیوند در فصل تابستان توصیه نمی شود و علت آن هم گرمای بیش از حد هواست که به درخت و ریشه آن فشار وارد می کند.

در این پیوند از یک جوانه استفاده می شود. این جوانه به شکل دلخواه در جهت طول ساقه در قسمت زیر پوست جای می گیرد.

در طبیعت به وفور یافت می گردد. در این پیوند نیازی به وجود انسان نیست. زمانی که دو درخت در سایش با یکدیگر واقع می شوند، پوست میان آن ها خورده می شود. این موضوع جوش خوردن دو طبقه زایشی در درختان مجاور را فراهم می آورد. زمانی که پیوندهای دیگر برای درخت امکان پذیر نباشد، از روش مجاورتی پیوند زدن درخت کمک گرفته می شود.

از کهن ترین روش های پیوند زنی درخت بوده و باغداران از این روش استفاده می کنند. پایه از تنه درخت، شاخه های اصلی یا طوقه برش داده می شود. آن گاه برشی در قطر پایه شکل می گیرد. این بریدگی با عمق تقریبی ۲ تا ۵ سانتی متر زده می شود. پیوندک نیز با طول ۱۲ تا ۲۰ سانتی متر از شاخه جدا شده و در قسمت پایینی آن یک برش به شکل اریب دیده می شود.

به پیوند اسکنه بسیار شباهت دارد. در این روش بر خلاف اسکنه، شکاف بر روی پیوندک انجام می گیرد. دو سمت پایه به شکل اریب برش داده می شود و آن گاه پیوندک بر روی آن جای می گیرد. برای این پیوند نیز از پیوندک و پایه با قطر یکسان استفاده می شود. بهتر است پیوندک با جوانه انتهایی در این پیوند به کار گرفته شود.

جهت دریافت مشاوره رایگان و خرید ادوات پیوند با کیفیت با ما تماس بگیرید